ای مقتدایِ زر شناسان
مولایِ پیغمبر شناسان
ای سایه سارِ ماهِ کامل
از مَنظرِ اختر شناسان
وقت تَشرف سربه‌زیرند
انبوهی از گوهر شناسان
مثِ بارون زمین خوردم
اونم تو این شبایِ سرد
ولی تا یا علی گفتم!
یه مَرد از جا بلندم کرد
تو اون مَردی که به رویِ
یتیمی، دَر نمی بندی
بیا ای پدرِ اُ مَّت...
قبولم کن به فرزندی!
تا وقتیکه تو داری
هوایِ هر گدا رو
باید دیگه بِبندن
درِ خیریه ها رو
بعدِ خدا تو داشتی
هوایِ بنده‌هاشو
محبتی که دارن
بقیه اِدعاشو...
خاکِ قدومِ زائرانت...
سرمه‌ی چشمِ سرشناسان
دُرِّ نجف، دُرِّ گرانی‌ست
در دستِ انگشتر شناسان
حسابِ ما همون اول
برایِ تو جدا بوده
توئی که اخم و لبخندت
تو هر حالت، بِجا بوده
عجب آرامشی داده
به ما، ایوونِ زرّینت
ضریحِ غرق انگورو
حدیثِ لعلِ شیرینت
تا وقتیکه تو داری
هوایِ هر گدا رو
باید دیگه بِبندن
درِ خیریه ها رو
بعدِ خدا تو داشتی
هوایِ بنده‌هاشو
محبتی که دارن
بقیه اِدعاشو...
خاکِ قدومِ زائرانت...
سرمه‌ی چشمِ سرشناسان
دُرِّ نجف، دُرِّ گرانی‌ست
در دستِ انگشتر شناسان
ارسال دیدگاه
تایید شده : ۰ ، در حال بررسی : 0 ، مجموع : 0