مهرآواز

میگی دوسم داری اما برام دشواره

تو دنیایی که عشق و زندگیش تکراره

برا مردی که خیلی وقته بات آرامش نداره

می گی دوسم داری اما صدات غمگینه

لبات می خنده بغض تو گلوت سنگینه

برات دلواپسه مردی که تو تنهاییش میشینه

عشق اگه آتیش دستای ما بود

عشق اگه لرزش دل تو صدا بود

عشق اگه شوق همین نفسا بود تنها بود

عشق اگه دستای سرده نمی خوام

عشق اگه بغضه و درده نمی خوام

عشق اگه بر نمی گرده نمی خوام

به این روزای بی هم بودن عادت دارم

می خوام دست از سر دیوونگی بردارم

تو زیبایی ولی من دیگه بات آرامش ندارم