مهرآواز

من سر در گومم

کلافه ام گیج

مثل بارون تو برف

مثل شاعری شدم که پر از ترانست

ولی کم میاره تو حرف

مثل موجی ام ک تنها ساحلش

سنگای سخت و بی ارامشه

یه ادم منزوی ک ته خط و دیده

نه دیگه نمیکشه

به دادم برس بد ضربه خوردم

نفس میکشم ولی خیلی وقته مردم

تموم زندگیم شده سردو بی هدف

یه مروارید خستم غریب و بی صدف

*******************

منم قطار بی مسیر

منم یه شهر بی مسافر

منم همون پیاده رو توی پائیز

بدون رفت و امد بدون عابر

تو رفتی رفته از دلم حس بودن

یه شعرم در حسرت سرودن

یه ادمم که عالم رو برده از یاد

پر از سکوتم در انتظار فریاد

به دادم برس بد ضربه خوردم

نفس میکشم ولی خیلی وقته مردم

تموم زندگیم شده سردو بی هدف

یه مروارید خستم غریب و بی صدف