مهرآواز

اجدادمان هم یادشان نیست

تاریخ اما یاد دارد

تاریخِ ما با جوهرِ ذات تو و من

الواح خود را مینگراد

خود را نه ، تاریخِ خود را پرس و جو کن

بر خاک پاکت ، ذاتِ خود را آبرو کن

ای تو ، صدایِ بی صدایان جهان ، ایران

همین که حک شده تاریخ سرزمینم بس

قسم به نام خودت میخورم ، همینم بس

تو گربه نه ، که تو بابِ کُنام شیرانی

همین که روی زمینِ تو مینشینم بس

اگر کویری ، اگر راق ، هیچ فرقی نیست

همینکه خار و گلی در وطن بچینم بس

نه خوابِ رفتن ، نه رویایِ حال و آینده

به روی نقشه اگر کوچکت نبینم بس

تو کشور من و من راوی توئم هر گاه

در آفرینِ تو شعری بیافرینم بس

همین که حک شده تاریخ سرزمینم بس

قسم به نام خودت میخورم ، همینم بس

تو گربه نه ، که تو بابِ کُنام شیرانی

همین که روی زمینِ تو مینشینم بس