مهرآواز

چه ساده رفت موندم به پاش ولی اون جای من نبود

پای من نموند هر جا برم همون آدم سابقم هنوز

پس پای من نسوز اینجا از تو من یکم دور میشم

تو خودم گم میشم ولی آروم میشم اینبار

خنده هام مال توعه گریه هات مال منه

اما هنوزم دستات من و پس میزنه

یاد این روزا نیفت چون حال این آدم بده

سقف این خونه شکسته ساختن و یادم نده