من همون درخت خشکم ی درخت ک خیلی پیره
رو تنِ خزونیه من عکس ی قلب با ی تیره
روی شاخه های خشکم دیگه هیچ برگی نمونده
این خزون بی مُروت من از ریشه سوزونده
حالا یک درخت تنهام تو گوشم زوزه گرگه
سهم من سکوت مطلق توی این دشت بزرگه
میپیچه تو گوش دنیا خش خش برگهای زردم
من همونم ک یروزی ب خورشید تکیه میکردم
یروزی سایه سبزم چتر هر پیر و جوان بود
سر من نزدیک ابرا زیر پام اب روان بوود
روزگار گذشت پاییز خیمه زد رو باور من
اون کلاه مخمل سبز یهو افتاد از سر من
حالا یک درخت تنهام تو گوشم زوزه گرگه
سهم من سکوت مطلق توی این دشت بزرگه
میپیچه تو گوش دنیا خش خش برگهای زردم
من همونم ک یروزی ب خورشید تکیه میکردم
ارسال دیدگاه
تایید شده : ۰ ، در حال بررسی : 0 ، مجموع : 0